Woensdag 3 augustus – Airlie Beach – Alva Beach Ayr                                                                       terug naar deel 2

Rustig aan gedaan vandaag – iets na 09:00 uur vertrokken op weg naar Bowen, tenminste dat was de bedoeling. In Bowen aangekomen vinden we de plaats helemaal niks en het strand evenmin. We hadden een dag aan het strand gepland maar de zon werd minder en de wind meer toen we strand in Bowen zijn gaan bekijken. Dus besluiten we verder te gaan naar Alva Beach – Ayr en rijden dus weer tussen alle suikerrietplantages. Tussen de diverse suikerriet zones bevinden zich quarantainegebieden van zo’n 80 kilometer en er mag geen suikerriet van het ene naar het andere gebied meegenomen worden, dit in verband met allerlei ziektes waardoor de oogst vernietigd kan worden. In Ayr gaan we boodschappen doen en daarna rijden we door naar Alva Beach, een klein gehucht met een camping waar wij de nacht doorbrengen. Hier komen we rond 13:30 uur aan, een camping met veel palmbomen, maar ook bananenbomen met een tros bananen. Het strand ligt 150 meter van de camping en na de koffie lopen we richting strand. Bijna niemand te zien en ook hier weer veel wind. We lopen een stuk en zoeken een plaats uit de wind en gaan ’n uurtje genieten van de zon. Rond 16:30 uur gaan we terug langs de vloedlijn en daarna naar de camping.

Donderdag 4 augustus 2011 – Alva Beach Ayr – Greenvale

Rond 08:00 uur vertrekken we en gaan allereerst een bezoek brengen aan het Billabong Sanctuary, dat 17 km ten zuiden van Townville ligt. In dit kleine reservaat is het mogelijk een rondleiding krijgen met als hoogtepunt het voederen van verschillende dieren. Wanneer we hier iets na negenen aankomen, kopen we bij de entree een zakje zaad voor de kangoeroes, vogels en eenden.

De kangoeroes komen gelijk naar je toe en wachten af of ze iets krijgen – ze snoepen zachtjes vanaf de handpalm en wanneer het op is dan vinden ze dat voldoende – ze zijn niet vervelend. Hierna bekijken we allerlei krokodillen, die dus overal stil liggen.

Overal zien we een foto’s aan de bomen hangen, die laten zien wat de verwoestingen zijn geweest van de orkaan Yasi, die afgelopen februari hier overheen raasde. Het park is toen 2 maanden dicht geweest en nu zien we dat nog veel hersteld moet worden.

Rond 10:15 uur komt een ranger de Cassowary’s  voeren met appels, druiven en andere blauwe vruchten. De cassowary is een grote niet vliegende zwarte vogel met een blauwe hals en een hoornachtige knobbel boven op het hoofd. De cassowary is eigenlijk een rustige vogel maar wanneer zijn rust verstoord wordt dan kunnen ze erg gevaarlijk zijn en halen ze meestal uit met hun klauwpoten, wat voor zware verwondingen kan zorgen. Vooral in het regenwoud in het noorden van Australië komen ze voor. Wel een belangrijke vogel, omdat de cassowary allerlei soorten fruit als bessen enz eet en daarna ergens in het regenwoud de zaden weer uitpoept en zo verspreidt deze vogel allerlei voedzame stoffen en zorgt er ook voor dat op allerlei plaatsen bemest wordt en zodoende ook op andere plaatsen diverse bomen gaan groeien.

Na 20 minuten krijgen we een wombat te zien – een uitstervend dier omdat in diverse provincies de boeren ze gewoon nog afschieten. De koala’s zitten te slapen in de bomen. Rond 11:00 uur houden we het voor gezien en gaan verder richting Charters Towers. De reis gaat voorspoedig en rond 13:00 uur zijn we in Charters Towers.

Eerst even kijken of we een reservering kunnen maken voor onze camper in Undara Lava Park – helaas is er geen plaats meer voor de komende dagen.

We besluiten door te rijden naar Greenvale – een afstand van ruim 200 km over de Gregory Development Road. Het is een development road, dit  is een weg in ontwikkeling en dat wil zeggen dat dit vroeger een gravelweg was – nu op veel stukken een normale tweebaans weg maar ook regelmatig grote afstanden van 1 baan met aan weerszijden gravel.

Wanneer men een roadtrain van max. 55 meter tegenkomt, moet je zorgen dat je aan de kant komt, want deze vrachtwagens hebben altijd voorrang op de rijbaan en denderen dus door. Het is een vrij rustige weg, weinig verkeer met veel grasland aan beide zijden.

Rond 16:00 uur komen we aan  in Greenvale – een kleine camping. De eigenaar vraagt gelijk waar we morgen naar toe gaan en wij geven aan dat Undara Park reeds volgeboekt is en nu geeft hij ons een tip om een camping in Mount Surprise te proberen , maar omdat wij hier geen bereik hebben met onze mobiele telefoon – we hebben geen Telstar – gaat hij voor ons de camping reserveren. 

Nadat alles staat en we iets hebben gedronken gaan we ’n eindje wandelen door Greenvale. Nu staan hier 2 Sausicce Tree bomen en dat is heel apart want zoals bekend staan er maar 5 van deze bomen in heel Australië, 2 in de botanische tuin in Townsville, 1 in de botanische tuin in Adelaide en hier 2 in het wild. Een heel aparte bomen want het lijkt net of er inderdaad grote worsten inhangen. Het blijkt een boom te zijn die veel in Mozambique en Zuid Afrika voorkomt.

Vrijdag 5 augustus 2011 – Greenvale - Mount Surprise

Rond 08:00 uur vertrekken we vanaf de camping en gaan via de Gregory Development Road weer 180 km verder naar het Undara Lava Tubes Park. Tijdens deze rit zien we een koppeltje emou’s langs de weg, we dachten eerst dat het kangoeroes waren want hier hadden we niet op gerekend.

We komen rond 10:15 uur aan bij Undara Lava Tubes Park en kunnen gelijk met de rondleiding van 10:30 uur mee samen met nog zo’n 20 andere mensen, waaronder 2 Hollanders, die momenteel met een wereldreis van 10 maanden bezig zijn.

De lavatunnels werden pas in de jaren tachtig ontdekt en zijn afzonderlijke kamers, die wel tot 160 km kunnen doorlopen. Vondsten rond de ingangen van de grotten toonden aan dat de lokale Aboriginals afwisten van het bestaan van deze tunnels, die volgens zeggen 190.000 jaar geleden ontstonden, dat lava uit de vulkaan Undara door rivieren en geulen stroomde op weg naar de Golf in het noordwesten. Aan het einde van de vulkaan stolde het oppervlak van deze lavarivieren en zo ontstonden er tunnels.

Tegenwoordig zijn de tunnels volledig bedekt met aarde en dichte begroeiing. Ze zouden nog steeds verborgen zijn als van sommige de bovenkant niet was ingestort, waardoor gaten ontstonden. Deze toegangspoorten zijn bedekt met puin en resten van dicht prehistorische vegetatie die opvalt tussen het droge struikgewas aan de oppervlakte.

Nadat de groep compleet is gaan we in een bus en rijden zeker 10 minuten over het terrein om bij de eerste tunnel te komen, de Road Tube. We krijgen uitleg over het ontstaan ervan en gaan daarna na beneden en mogen zo’n 50 meter de tunnel in.

Hierna terug naar de bus en verder naar de volgende tunnels: Stephensons – Arch en daarna Ewamiantunnel. De Archtunnel is mooi doordat er prachtige hoge bomen vol met lianen aan het einde staan. De Ewamiantunnel staat tot 2 meter aan het begin vol met water en kunnen we dus niet verder. Wederom zijn de folders en foto’s mooier dan we zien en vinden we de prijs van AUD 47,= per persoon toch aan de hoge kant.

Bij het terugrijden met de bus naar het beginpunt zien we wel in totaal 4 kangoeroes in het wild en dat maakt het totaal dus op 11 levende kangoeroes.

Hierna rijden we naar Mount Surprise, een gehucht met 3 campings. We worden zeer gastvrij ontvangen door Noleen van Bedrock Village Park en krijgen een mooi plaatsje voor de komende 2 dagen. Het is mogelijk om een eenvoudig dagmenu te krijgen op de camping maar de keuze is gering en omdat we net steak hebben gekocht wordt het dus vanavond eten in de camper.

Omdat het boek met alle streekinformatie niet op de receptie is bij onze aankomst, komt ze dit ongeveer een half uur later brengen, een boek wat het ontstaan van de camping beschrijft, de huisregels van de camping en wat de mogelijkheden betreft voor de toeristische uitstapjes. Rond 16:30 uur lopen we naar de kreek achter de camping, een wandeling van ongeveer 10 minuten over lavarotsen bedekt met gras. De kreek ziet er mooi uit en we zien dat het water vrij hoog heeft gestaan, het water stroomt snel en de omgeving is prachtig.

Zaterdag 6 augustus 2011 – Mount Surprise – Georgetown – Mount Surprise

Vandaag rustig aan – opstaan 08:15 uur – de was in de wasmachine doen zodat deze straks lekker in de wind kan drogen terwijl wij een autoritje maken naar Georgetown.

Dit ligt 92 km van Mount Surprise af - verder de outback in – het landschap is weer anders, soms vuurrode aarde en dan weer geel net de duinen. De weg is afwisselend 2 banen en erg breed en vrij vaak maar 1 baan met gravel aan de zijkanten. Geen roadtrains gezien waarschijnlijk omdat het zaterdag is.

In Georgetown nog een hamburger gegeten, maar hoe eet je een hamburger van 15 cm hoog en dan zonder bestek; juist heel goed vasthouden en hopen dan je mondhoeken niet inscheuren. Het lukt uiteindelijk wel – Harry wil wel een mes en vork want hij heeft de Workers Big Hamburger besteld met bacon en gebakken ei en veel sla, komkommer en tomaat. Erg groot dus maar ook erg lekker.

Bij terugkomst  in Mount Surprise zien we borden waarop wordt aangeraden de auto door een automatische wasstraat te rijden waarbij ook de zij- en onderkant wordt schoongespoten, dit heeft te maken met de angst om zaden en anders soort onkruid mee te nemen naar een ander gebied, waarschijnlijk ter voorkoming van ziektes aan de gewassen.

Rond 15:30 uur zijn we weer terug op de camping en zien veel nieuwe gasten.

Zondag 7 augustus 2011 – Mount Surprise – South Mission Beach

Rond 08:00 uur vertrokken in Mount Surprise en gaan richting kust.
Net voor Ravenshoe gaan we Australie’s breedste waterval bekijken – de Millstream Falls. Hij is inderdaad breed, maar we hebben ze breder gezien, niet hier maar op andere reizen.

Vandaag hebben we weer 2 kangoeroes in het wild gezien, dat maakt het totaal op 13 stuks. Hierna rijden we door de Misty Mountains en inderdaad is het mistig, laaghangende bewolking en fijne motregen. Een prachtige weg omgeven door heel veel groen met o.a. palmvarens en andere bomen in een glooiend landschap. Ravenshoe is de hoogste plaats van Queensland.

In de omgeving van Innisfail zien we overal bananenplantages. Boodschappen doen we in Innisfail, waar gelukkig wel een supermarkt open is op zondag.

Daarna verder naar Mission Beach, waar we eerst een wandeling maken bij Lacey Creek, waar we een de Cassowary zien lopen en een prachtig blauwe Ullysses vlinder zien vliegen – typisch iets voor deze streek.

Begin Februari 2011 heeft de orkaan Yasi hier flink wat schade toegebracht aan de natuur, we zien veel bomen omgewaaid, echt een rommeltje, jammer maar verder een mooie wandeling van 1,2 km.

Daarna verder door naar de camping in South Mission Beach en nadat we de camper op z’n plaats hebben gezet gaan we een flinke strandwandeling maken en zien ook hier veel stormschade aan palmbomen bij het strand. De plannen om uit eten te gaan moeten we uitstellen want in deze plaats is geen restaurant te vinden en de snackbar op de camping heeft om 18:30 uur al geen friet meer om te bakken. Dus het wordt behelpen maar ondanks dat hebben we lekker gegeten: ’n heerlijke steak en sperzieboontjes met spek en ui.

Maandag 8 augustus 2011 – South Mission Beach – Lake Eachem

Rond 07:00 uur wakker, we krijgen echt Australische gewoontes: vroeg naar bed lukt nog niet echt maar op tijd opstaan wel want rond 07:00 uur is de hele camping in beweging. De waslijnen hangen om 08:00 uur al helemaal vol en veel caravans staan op punt van vertrekken. Wij doen het rustig aan en gaan rond 09:00 uur op weg naar het noorden.

We willen nog een keer gaan kijken bij Lacey Creek of we nog een cassowary zien, maar helaas niets. Dan gaan we maar aan de andere kant van de weg de Dreamtracktrail van 3,2 km lopen. Helaas komen we niet ver want veel bruggen zijn verwoest tijdens de laatste orkaan, we kunnen door de snelstromende beken lopen maar we worden gewaarschuwd voor gladde stenen, dus we draaien maar om, stappen in de camper en rijden verder.

In Innisfail eerst weer boodschappen doen want we moeten zorgen dat we altijd iets bij ons hebben voor het avondeten gezien de tegenvaller van gisteren.

Daarna gaan we op weg en 15 km ten noorden van Innisfail slaan we af richting Bartle Frere voor de Josephine Falls. Een mooie waterval, te bekijken vanaf diverse punten. Daarna verder naar het 10 km verderop gelegen Babinda, alwaar we de Babinda Boulders bezoeken, 7 km landinwaarts. Daar vormt een aftakking van de Babinda Creek een grote poel, vanwaar het water over reusachtige granieten rotsen omlaag stroomt.

Hierna richting Gordonvale en hier slaan we af richting Atherton Tablelands. We krijgen gelijk een 19 km lange steile slingerweg, de Gillies Highway, naar de top van een gebergte en dan gaan we de Cathedral Fig Tree bekijken. Een enorme grote boom, omtrek 44 mtr, zeker 500 jaar oud, 48 mtr hoog en de kroon is zeker 2000 m2. Het lukt niet om de boom helemaal op de foto te krijgen maar we doen toch een poging en thuis zullen we zien wat het is geworden.

Hierna op zoek naar een camping en we komen uit bij Lake Eachem, een kleine camping met 25 plaatsen, maar zeer vriendelijk. We krijgen bij inchecken uitleg over wat er allemaal in de omgeving te zien is en wat we zeker niet mogen missen is het vogelbekdier in Yungaburra en de wallybies bij de granietrotsen in Marabee. Morgen zullen we het weten.

Dinsdag 9 augustus 2011 – Lake Eachem – Wonga Beach

Alllereerst zijn we vanochtend op aanraden van de eigenaresse van de camping  vertrokken naar Yungaburra, zo’n 10 km verderop. Hier gaan we allereerst de Curtain Fig Tree bekijken, nagenoeg dezelfde boom als we gisteren hebben gezien alleen heeft deze boom gordijnslierten.

Daarna parkeren we de camper bij de brug in het dorp en lopen een route langs de rivier, waar we het vogelbekdier zien zwemmen. Dit is een zoogdier met een brede, eendachtige hoornsnavel, poten met zwemvliezen en een bruine pels van zachte haren. Door een stel Duitsers worden we gewezen naar de plaats waar dit vogelbekdier zwemt. Ze komen regelmatig aan het wateroppervlak om lucht te happen en dan duiken ze naar beneden en zie je allerlei luchtbelletjes, zodoende kan je lopend langs de waterkant zien waar ze zwemmen. Volgens ons zwemt er maar een maar het kunnen er ook totaal twee zijn, meer zeker niet, maar we hebben ze nu ook in het wild gezien. Na de hangbrug moet het mogelijk zijn om de boomkangoeroe te zien maar helaas hebben we geen geluk. We hebben zeker een uur gelopen langs de rivierkant.

Hierna verder door naar Malanda, dit lijkt net een cowboydorp met z’n gevels en dan door naar Milaa Milaa. We beginnen aan de15 km lange watervalroute, er zijn in totaal 3 watervallen te bekijken, maar de eerste de Milaa Milaa Falls, is prachtig en we besluiten het hierbij te laten.

Daarna richting Atherton voor de koffiepauze en dan verder naar Mareeba, waar we de Granite Gorge gaan bezoeken. Dit ligt in de middle of nowhere, er is een camping aanwezig, maar wij gaan voor de wallabys.
Dit is een soort kleine kangoeroe, hier op deze granieten rotsblokken is het mogelijk om ze te voederen, de wallabys leven hier in het ‘wild’ maar ze weten wel waar ze het eten kunnen halen. Leuk om te zien en de moeite waard.

Hierna rijden we richting Mossman en hebben een afdaling met allerlei bochten, zeker 12 km lang, maar we komen dan ook aan de kust. We hebben telefonisch een campingplaats geboekt bij Pinaccle Village in Wonga Beach. Een rustige camping aan het strand.

verder met deel 4

terug naar Index Australië